Ιστορικό GP Μonaco
Πρόσωπο με πρόσωποΜε τέσσερις ιστορικούς πιλότους της F1 στο ναό των γκραν πρι, στο κοσμικό Μονακό!
ΥΠΑΡΧΕΙ εδώ και πενήντα χρόνια ένα κλαμπ αποκλειστικά για λίγους, που δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό. Είναι το κλαμπ των Anciens Pilotes de Grand Prix F1. Τα μέλη του, ζωντανοί μύθοι της F1, συνεδριάζουν επίσημα μία φορά το χρόνο. Το 2010 βρέθηκαν στο Μόντε Κάρλο στην Κυανή Ακτή, που έζησε και ζει τις πιο μαγικές στιγμές του πρωταθλήματος F1. Μερικά από τα μέλη του κλαμπ που έχουν φύγει από τη ζωή από φυσιολογικά αίτια έγραψαν την πιο λαμπρή ιστορία πίσω από τα μονοθέσιά τους, όπως ο Xoυάν Μανουέλ Φάντζιο. Οι ζωντανοί θρύλοι, όμως, πρώην πιλότοι F1, ήταν παρόντες στο φετινό συνέδριο, φιλοξενούμενοι του Yachting Club του Μονακό, με αφορμή την πραγματοποίηση του Ιστορικού Γκραν Πρι. Υπέροχο γεγονός του μηχανοκινήτου αθλητισμού, που «ξύπνησε» στους Μονεγάσκους αναμνήσεις πραγματικής αριστοκρατικής αίγλης, συνώνυμο των αγώνων F1 που, με τα «εργαλεία» και τους πιλότους της εποχής του ’60 και του ’70, έδιναν στο Πριγκιπάτο την εικόνα μιας ονειρικής ζωής.
Η πρόσκληση που λάβαμε από το κλαμπ για τη συμμετοχή μας στο συνέδριο και την παρακολούθηση του εβδόμου αγώνα Grand Prix Historique το πρώτο σαββατοκύριακο του Μαΐου αποτέλεσε κυριολεκτικά δελεαστική ευκαιρία. Την αρπάξαμε και βρεθήκαμε ανάμεσα σε οδηγούς που αγωνίστηκαν στις 24 Ώρες του Λε Μαν, στο παλιό Νίρμπουργκρινγκ ή στο Κιαλάμι της Νοτίου Αφρικής τη δεκαετία του ’60 και έζησαν στο πετσί τους τον κίνδυνο του να χάσουν τη ζωή τους για έναν αγώνα. Ακροβάτες σε ελεύθερη πτώση, γιατί το Νίρμπουργκρινγκ που έζησαν αυτοί οι πιλότοι δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό. Ταξίδι στο χρόνο, με έντονα, ζωντανά βλέμματα να διηγούνται τις καλύτερες αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας τους. Χειροποίητες F1 και F3, αληθινά έργα τέχνης. Μέσα στην ατμόσφαιρα και στον ήχο των μοτέρ του έβδομου Grand Prix Historique, που η παράδοση πλέον θέλει να ανοίγει την αυλαία για τον πολυαναμενόμενο πέμπτο αγώνα του σημερινού Παγκόσμιου Πρωταθλήματος F1, μιλήσαμε με τέσσερις πιλότους, στον καθένα για διαφορετικούς λόγους:
Maria Teresa de Filippis (1926, Ιταλία): Μια καπριτσιόζα Ναπολιτάνα, ίσως η πιο σπουδαία γυναίκα πιλότος στην ιστορία της F1. Συμμετοχή σε τέσσερα GP F1.
Nanni Galli (1940, Ιταλία): Ο μόνος από τους παρευρισκομένους στο συνέδριο που συμμετείχε στον αγώνα της Κυριακής με το δικό του ιστορικό μονοθέσιο, την TECNO MARTINI E731. Γιος εύπορης οικογένειας της Φλωρεντίας.
Jochen Mass (1946, Γερμανία): Το 1982 με μια March στην πίστα του Ζόλντερ στο Βελγικό Grand Prix ενεπλάκη ατυχώς στο δυστύχημα με τον Ζιλ Βιλνέβ, όταν ο τελευταίος οδηγώντας τη Ferrari έπεσε πάνω στον Μας, με αποτέλεσμα να απογειωθεί κυριολεκτικά το μονοθέσιο του Καναδού και να βρεθεί εκτός πίστας, βάζοντας άδοξο τέλος στη ζωή του.
Sir Jackie Stewart (1939, Σκοτία): Μυθικός, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής F1, που συνέχισε την ιστορία του συμπατριώτη του Τζιμ Κλαρκ.
Ποια κρατάς σαν την πιο όμορφη στιγμή της καριέρας σου;
Μ.Τ.D.F.: Όταν ξεκίνησα να τρέχω με αγωνιστικά αυτοκίνητα. Όχι πια με το Fiat Topolino, αλλά με τα αγωνιστικά Οscar 1100, Maserati 2000, Maserati F1.
N.G.: Η καριέρα μου δεν έχει τελειώσει. Περιμένω ακόμη την πιο όμορφη στιγμή μου.
J.M.: Όταν συνειδητοποίησα ότι επέζησα ύστερα από τόσα χρόνια σε τόσο επικίνδυνους αγώνες.
J.S.: Όταν κέρδισα τον πρώτο μου αγώνα στο Grand Prix F1 Monza το ’65.
Και σαν τη χειρότερη; Αισθάνθηκες ποτέ ότι κινδυνεύει η ζωή σου;
Μ.Τ.D.F.: Δεν ένιωσα ποτέ φόβο, αλλά μεγάλη ένταση. Σήμερα αυτοκίνητα και πίστες είναι ασφαλή. Αυτό μειώνει το ενδιαφέρον.
N.G.: Είχα πολλά ατυχήματα, αλλά ποτέ δε σκέφτηκα το θάνατο. Πρέπει να σκέφτεσαι θετικά. Ανησυχούσα, όμως, για τεχνικές βλάβες στο μονοθέσιο, που θα ήταν αιτία για ατύχημα.
J.M.: Ναι, ένιωσα να κινδυνεύει η ζωή μου το ’82 στην πίστα του Le Castellet σε αγώνα με μια March F1. Γλίτωσα, αλλά στο παρά πέντε. Τη στιγμή του ατυχήματος είχα ευχάριστες οπτασίες με οικογενειακά πρόσωπα.
J.S.: Η πιο άσχημη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν συνειδητοποίησα πόσους φίλους έχασα σε αυτό το άθλημα. Ένα βράδυ μέτρησα με τη γυναίκα μου 57 φίλους χαμένους σε δυστυχήματα στους αγώνες. Μερικοί ήταν στενοί, μερικοί απλοί φίλοι. Τη δεκαετία του ’60 ο μηχανοκίνητος αθλητισμός ήταν επικίνδυνος και το σεξ ασφαλές. Τώρα είναι ασφαλής ο μηχανοκίνητος αθλητισμός και επικίνδυνο το σεξ. Απόδειξη ότι έχουν περάσει δεκαέξι χρόνια από θάνατο πιλότου F1, του αδικοχαμένου ¶ιρτον Σένα.
Θεωρείς ότι έχει αλλάξει η σύγχρονη F1;
Μ.Τ.D.F.: Όχι, η σημερινή F1 είναι η ίδια του ’60 και του ’70, μόνο που έχει απλοποιηθεί.
N.G.: Έχει αλλάξει πολύ ο κόσμος της F1. Οι οδηγοί μεταξύ μας ήμασταν μία οικογένεια. Στον αγώνα τρέχαμε για τη νίκη. Τώρα οι οδηγοί της ίδιας ομάδας τοποθετούν διαχωριστικούς τοίχους στο ίδιο box στα pit.
J.M.: Δεν μπορώ να συγκρίνω συναισθήματα τριάντα ετών πριν. Για εμάς η ποιότητα ήταν καλύτερη παλιότερα, αλλά οι νέοι οδηγοί δεν το καταλαβαίνουν. Θα το νιώσουν και αυτοί, όμως, αργότερα.
J.S.: Η F1 άλλαξε προς το καλύτερο. Έγινε καλύτερη και μεγαλύτερη χάρη στην τηλεόραση, αλλά η «ψυχή» της παραμένει ο οδηγός. Δεν πιστεύω ότι εγώ ή ο Μας είμαστε διαφορετικοί από τους σημερινούς οδηγούς. Η μόνη διαφορά είναι ότι παλιότερα ταξιδεύαμε μαζί, στο ίδιο αεροπλάνο, ενώ τώρα έχουν ιδιωτικά jet.
Ποιος από τους σημερινούς οδηγούς F1 σου αρέσει περισσότερο;
Μ.Τ.D.F.: Χωρίς άλλο, ο Αλόνσο.
N.G.: Ο Ρόζμπεργκ, γιατί είναι έξυπνος, πολύ καλός οδηγός και προσιτός. Δεν έχουν πάρει τα μυαλά του αέρα.
J.M.: Ο Αλόνσο, αλλά μου αρέσει και ο Πετρόβ, γιατί κάνει λίγα λάθη και μάχεται. Ο Βέτελ είναι πολύ καλός για νεαρός οδηγός. Ο Σουμάχερ έχει αποδείξει την αξία του.
J.S.: Ο καλύτερος όλων των εποχών ήταν ο Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, και στη δική μου περίοδο εγώ, που έτρεξα ως αντίπαλος του Κλαρκ. Σήμερα δεν ξέρω ποιος είναι. Υπάρχει μια ομάδα από πολύ καλούς οδηγούς.
Τη συνέντευξη ακολούθησε η πασαρέλα των κλασικών μονοθεσίων. Το ένα ήταν πιο όμορφο από το άλλο, ζωντανά έργα τέχνης. Όποιος ονομάζει τα μονοθέσια αυτά «κειμήλια» κάνει λάθος. Όχι γιατί τα κειμήλια δεν έχουν αξία, το αντίθετο. Αυτά τα μονοθέσια, όπως και τα κειμήλια, έχουν ιδιαίτερη αξία. Η διαφορά είναι ότι τα κειμήλια τοποθετούνται σε θέσεις περιωπής, προς θαυμασμό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ιστορικά τετράτροχα έχουν ζωντανούς κινητήρες, αναπνέουν, κινούνται, θορυβούν και τρέχουν στη Rascasse του Μονακό σαν να βγήκαν μόλις χτες από την παραγωγή της Lotus, της Ferrari, της McLaren. Μάλιστα, κατά τα λεγόμενα του Τζάκι Στιούαρτ, αυτά τα μονοθέσια σήμερα βρίσκονται σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό,τι στο παρελθόν, αφού οι σημερινοί ιδιοκτήτες τους τα γυαλίζουν και τα περιποιούνται με το παραπάνω. Τι γλυκιά νοσταλγία να βλέπεις πάνω τους τα αυτοκόλλητα χορηγών εκείνης της εποχής όπως της Martini ή της Marlboro. Την ιστορία των κλασικών F1 την οφείλουμε και σε αυτούς, που με υπέρογκα ποσά χρηματοδότησης υποστήριξαν και υποστηρίζουν αυτό το άθλημα.
Η αυλαία των συναντήσεων έκλεισε σε ένα μεγαλοπρεπή και διάσημο χώρο, ή αλλιώς στο ναό του Πριγκιπάτου, στο ξενοδοχείο Hotel de Paris. Μας δόθηκε η ευκαιρία να παρευρεθούμε σε μία από τις παλατένιες αίθουσές του, όπου ανάμεσα σε λίγους προσκεκλημένους η σύζυγος του σερ Τζάκι Στιούαρτ, Έλεν, παρουσίασε επίσημα το βιβλίο Collage, που επιμελήθηκε η ίδια, ως τιμή στην καριέρα του συζύγου της. Πρόκειται για δημοσιοποίηση φωτογραφιών της προσωπικής συλλογής της συζύγου του πρωταθλητή από διάφορους αγώνες αλλά και προσωπικές στιγμές. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του ο ίδιος ο Πρίγκιπας του Μόντε Κάρλο, Αλβέρτος Β΄, οικογενειακός φίλος των Στιούαρτ, καθώς και ο συμπατριώτης τους Ντέιβιντ Κούλθαρντ. Ο ίδιος ο πρίγκιπας Aλβέρτος Β΄ Γκριμάλντι, ο οποίος υποστηρίζει το θεσμό Grand Prix Ηistorique, παρέθεσε γεύμα και χαιρετισμό στα μέλη του κλαμπ Anciens Pilotes F1 στο κοσμικό Automobile Club του Μονακό.
Στον κοσμοχώρο κάθε αγωνιστικού αθλήματος δεν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις με το παρελθόν. Στο τέλος είναι πάντα η επικαιρότητα αυτή που ενδιαφέρει το κοινό. Επικαιρότητα που έχει, όμως, ως σημείο αναφοράς τις μεγάλες συγκινήσεις και το απύθμενο πάθος με ρίζες στο παρελθόν._ Σ. Σπ.